10-3-2017.

Omdat alle reacties overweldigend zijn, denk ik dat het goed is even een update van Erwin zijn situatie te geven.

Gister, 5 dagen na de vorige verhoging van dexamethason was het weer mis. Ik belde Erwin en hij zei zelf dat hij weer zo zwalkte. Ik mailde de dokter en we maakten meteen een afspraak voor s’middags half 2. Ik was om 1 uur bij Erwin en daar lag hij alweer omarmd met de bak, vreselijk aan het overgeven. We hebben een moeilijk maar duidelijk gesprek gehad.

Ik heb me in een ding vergist, ik dacht steeds dat het overgeven kwam door het oedeem. Maar de arts zei dat het eerder door de tumor komt. Het feit dat de verhoging maar zo kort iets doet is daar een teken van. Besloten werd om de dexamethason nog een keer te verhogen maar nu met 2 mg per dag. Erwin kreeg de verhoging meteen per injectie toegediend. Na deze verhoging is er niets meer. Het heeft geen zin de dexamethason nog verder te verhogen. Het zou alleen het lijden verlengen en daar zijn we het mee eens. Dus is de moeilijke beslissing genomen als Erwin weer gaat overgeven, hij in slaap gebracht wordt en alle medicatie stopt. En dan uiteindelijk zal overlijden.

Na dit zeer emotionele gesprek ben ik even naar huis gegaan om even te douchen en de hond te doen, om later weer terug te keren. Maar ook om Erwin even te laten rusten en de dexamethason even zijn werk te laten doen. Ik werd echter al eerder dan gepland weer gebeld door de afdeling om dat het overgeven niet ophield.

Toen we aankwamen zag Erwin er heel opgezwollen uit en was nog steeds aan het overgeven. De verpleging vertrouwde het niet en deed overleg met de arts ‘gelukkig zijn eigen arts’. De arts adviseerde om de familie te laten komen om afscheid te nemen. Omdat hij de kans groot inschatte dat het overgeven niet meer op zou houden of s nachts in alle hevigheid weer terug zou keren.

Dus de familie kwam, en inmiddels leek het overgeven toch uiteindelijk te stoppen. Bijna iedereen heeft afscheid genomen van hem. Het was moeilijk en emotioneel. Vooral het afscheid van de kleinkinderen  vond ik heel moeilijk, ze waren ontroostbaar. Ik ben bij hem blijven slapen op een stretcher, maar we hebben ook nog even lekker tegen elkaar aan gelegen. De nacht zijn we goed door gekomen.

Vandaag heeft hij niet overgeven en zelfs een paar boterhammen gegeten. Vanmorgen heb ik hem geholpen met douchen en zijn we in de rolstoel even naar buiten geweest, omdat het lopen nog steeds heel onstabiel is. De verwachting is dat het weer even redelijk zal gaan, maar daarna de problemen weer komen. Ik ben heel veel bij hem, slaap vannacht toch weer even thuis. Want er zullen nog zware dagen komen. Maar hoe dat zal verlopen kan niemand een zinnig woord over zeggen. Ook niet of het eventueel even goed zal blijven gaan op deze dosering..

Mocht er nieuws zijn laat ik het weten.

Ik waardeer alle lieve berichten enorm, maar het lukt me niet om overal op te reageren.. Neem me dat niet kwalijk.